ACONCAGUA EXPEDITION 2017: SUMMIT-DAY

Het team is gisterenmorgen om 5u stip aan de laatste klim naar de top van de Aconcagua begonnen. De route loopt onmiddellijk steil langs de puinhelling omhoog. Hier is het gebrek aan zuurstof goed voelbaar. Er zit niets anders op dan langzaam voort te bewegen. Een paar honderd meter boven camp Colera houden ze even halt nabij een rotswand, the White Rocks. Nog wat hoger zijn de restanten te vinden van de Endependencia hut. De stijgijzers worden ondergebonden en weldra bereiken ze een graat. Niet veel verderop kunnen ze starten aan de traverse, de route loopt daar dwars over de Gran Acarreo-wand. Aanvankelijk loopt die geleidelijk naar boven maar naar het einde toe is de traverse behoorlijk steil. De hele traversee duurt een tweetal uur en komt 700m hoger aan bij de start van de befaamde Canaletta. Hier biedt een ruime 'grot', the Cave, een aangename rustplaats. Het doet goed om even op adem te komen voor de start van het grote werk, de steile Canaletta, de besneeuwde puinhelling die hen na een zeer pittige klim tot op de topgraat brengt. Ook deze graat is nog best steil en lastig, tenslotte ben je dan al bijna 7000m. En dan ben je opeens bij de brede top van de Aconcagua, het hoogste punt wordt gemarkeerd met een kruis.
Tegenvaller was dat het weer ondertussen was omgeslagen en er daar boven van de omgeving niets te zien was. Tegen dat de hele groep de top had bereikt was het al serieus beginnen sneeuwen. Het was dus vooral opletten geblazen op de topgraat en de Canaletta. Over de traverse was het door de hevige sneeuwval moeilijk om de juiste weg te vinden. De 3 ervaren gidsen wisten de groep op een veilige manier terug naar plaza Colera te loodsen.